Een club is zoveel meer dan een club. Het is de plek waar de buurt samenkomt, waar je iedereen kent, waar je jezelf kunt zijn en waar we elkaar en de buurt sterker maken. Met Rabo ClubSupport bieden wij kennis, ons netwerk en financiële ondersteuning aan clubs en verenigingen. Leden van Rabobank Lek en Merwede hebben tijdens de stemperiode bepaald welke financiële bijdrage de deelnemende clubs en verenigingen ontvangen. Naam: Zeemanskoor Bestevaer Bestedingsdoel: koorkleding vernieuwen, nieuwe accordeon Bedrag: € 224,79
Al geruime tijd stond dit optreden in onze agenda gepland, omdat één van de grootse fans van ons koor er 100% zeker van wilde zijn dat wij met hem zijn 50ste verjaardag feest konden vieren.
Het feest werd gehouden in de kleine zaal van onze thuishaven ‘De Til’ te Giessenburg waar Karin -een zus van Erik- ons iets na 20.30 uur verzocht om binnen te willen komen.
Naast de toegangsdeur van de zaal zat een als Abraham verklede pop met wat krullend wit vlassig haar, die ons ‘vriendelijk toelachte’. Na wat heen en weer geschuif stonden we met zeven vol- en zeven lichtmatrozen met de muzikanten Wilma, Ilse en Henk opgesteld.
Chris, een heel goede bekende en ook nog paardrij-instructeur van Erik was bereid gevonden het welkomstwoord te doen en het één en ander aan en over Erik te vertellen.
Na deze inleiding kwam er een hulp Abraham, zonder baard, gestoken in een te klein jacquet, maar met passende hoge “zijen” op het hoofd, uit hogere sferen neergedaald, die Erik liet weten dat hij nu in het 50 jarigen boek vermeldt staat en vanaf nu bij de wat oudere garde aan mag schuiven.
Hierna was het tijd Erik te feliciteren en zongen we, samen met het publiek ‘Lang Zal Hij Leven’.
Als niet onverdienstelijk poëet had Chris ook een voor Erik passend lied, op muziek van “Zeeman neem mij met je mee” en als refrein ” ’t Is Erik z’n feestje vandaag” gecomponeerd, wat door ons en het publiek luidkeels gezongen werd.
Na bovenstaande inleiding begonnen we met ons openingslied aan het door Erik en zus Karin geplande repertoire en sjouwde ‘Ketelbinkie’ als tweede met zijn koffieketels het podium op.
‘Over de woelige baren’ gingen we daarna naar ‘de Zuiderzee’ waarover in 1959 al een zeker jongetje Verschoor samen met Sylvain Poons die mooie welbekende ballade had gezongen.
Vanuit de Zuiderzee werd koers naar dichter bij huis uitgezet en stapten we in ‘Hardinxveld’ aan boord van het veerbootje om naar Werkendam’ te gaan. Omdat er in Werkendam voor een zeeman nu niet meer zo veel te beleven valt zijn we snel weer de voor ons meer interessante zee opgegaan en hebben daarna het eerste blokje met kerst-/feestmutsen op, afgerond met ‘de 2019 feestmedley’.
De pauze begon met het innemen van een vloeibare versnapering waarna we ook nog uitgenodigd werden om van het -door de Til kok- smakelijk koud buffet te gaan genieten.
Ondertussen werd iedereen een feesthoedje gegeven waarbij wij in eerste instantie natuurlijk dachten, dat het een stille wenk van het publiek was om de feestmedley nog een keer te horen maar na uitleg van Karin was het bedoeld voor een hoedje wip quiz over de gewoontes en liefhebberijen van Erik. Het hoedje moest hierbij, afhankelijk van het juiste antwoord op of af worden gezet.
De persoon met de meest juiste antwoorden was Tante Marie, die als beloning een fles met strikje en voor mij onbekende inhoud had gewonnen.
Ons tweede blokje zijn we begonnen met een ‘roeiwedstrijd’ waarbij de feestgangers krachtig mee roeiden en er zelfs door een fanatiek damesteam een eigen sloep was meegenomen.
Dorst gekregen van het geroei zijn we het wel bekende ‘kleine café’ ingedoken en besloten we maar weer ééns ‘de klok van Arnemuiden’ te gaan luiden. Omdat onze vaste klokluider vanavond niet aangemonsterd had, zochten we een goede vervanger. Na een paar keer het proefgeluid hebben laten horen, bleek Erik een natuurtalent daarmee te zijn wat hij tijdens ons zingen dan ook luid en duidelijk liet merken.
Omdat we toch bezig waren zijn we even bij Carolientje, ‘in ’t roestige anker’ (binnen) gegaan om daar het ‘Hela-Hola’ nog eens te oefenen. Omdat het publiek niet op voorhand gevraagd was -ons gewoonlijk wipje- mee te willen doen, hebben we dat goed gemaakt door het refrein nog een keer extra te zingen. Na Carolientje en het roestige anker vaarwel gezegd te hebben zijn we met Michieltje aan het grote wiel gaan draaien en hebben we ‘aan de waterkant’ een lief meisje gevraagd of we haar een kusje mochten geven. Na wat aandringen zei ze uiteindelijk dat zij het wel goed zou vinden als we haar dan maar beloofden, geen zeerover meer te worden. Wij zouden haar dat graag beloofd hebben maar wilden toch eerst de al aangemonsterde ‘Ay Ay Yippie Yee’ reis gaan maken.
Na wat welgemeende slotwoorden liet de bedieningsdame weten dat de tafel gedekt stond met een warm buffet en werd iedereen verzocht hiervan te gaan genieten.
Aan de op de website geplaatste foto’s -gemaakt door één van onze leden en hoffotograaf Arie- en de ontvangen reacties, was te merken dat wij Erik en alle andere aanwezigen een leuke avond hebben kunnen bezorgen. Wij als koor zullen dit optreden dan ook niet snel vergeten en in de annalen vermelden als het laatste, maar ook één van onze beste 2019 optredens waarbij de
aantekening dat wij dit samen met een enorm enthousiast publiek hebben kunnen realiseren.
Tot slot willen wij, als gast van Erik, de kok en de bediening van De Til dan ook (weer) bedanken voor het voortreffelijk eten en prima service.
Wat hebben wij naar deze datum uitgekeken maar eindelijk was het dan zover. Na een dik jaar het nieuwe leuke repertoire er ingepompt te hebben konden wij, en de Bestevaer vrouwen, het toegestroomde publiek laten horen en zien wat het resultaat geworden was.
Donderdag voor het optreden mocht de opbouw ploeg, onder leiding van de twee Keezen, al rustig de versiering en andere attributen aan gaan brengen en was onze laatste repetitie avond de grote generale, waar de puntjes op de I gezet werden.
Voor het startsignaal moesten we eerst nog de soundcheck doen. Na een paar kleine opmerkingen (van Moe en dochter) waren wij klaar voor het grote gebeuren. Een beetje zenuwachtig waren we wel, want in het eerst te zingen blokje werd er van ons verwacht een leuk vrouwtje te zoenen terwijl onze eigen dames dit vanuit de zaal konden zien. Gelukkig heeft dit, zover ik weet, na afloop niet geresulteerd in een bezoek aan de notaris.
Prompt om 20.00 opende voorzitter Piet deze avond en begonnen we het publiek een Goede Reis toe te zingen.
Na de inleiding van de voor deze avond speciaal aangemonsterde ouwe zeeman Wim vertrokken we om voor zeven maanden over de oceaan te gaan varen. Toen we daarbij in Rio aan gekomen waren liet Wim ons weten dat Maria misschien daar nog steeds op ons stond te wachten maar, tja…. bij aankomst nergens meer te zijn/te zien was. Vol verdriet zijn we toen maar terug gegaan naar Rotterdam om over deze altijd mooie stad en zijn havens te gaan zingen.
Zoals Wim in zijn voorwoord verhaalde was het vroeger een slechte zaak om vrouwen als bemanning aan boord te hebben. Maar met de smachtende matrozenmeisjes van vandaag werd het uiteindelijk toch een feestje omdat zij, na een poosje aandringen van ons, toch samen met ons in zee durfden gaan en ze daarna zelfs op ’De Kaap’ gingen staan wachten op hun Arie, die maar steeds niet kwam…. Omdat dat het wachten wel heel lang duurde hebben zij hun meegenomen hengels maar uitgeworpen en wonder boven wonder er zelfs een zooitje paling mee gevangen, die ze daarna-nog steeds zonder hun Arie-gestoofd of gebakken op hun brood belegd hebben.
Om deze dappere matroosjes te kunnen troosten hebben wij hen (met ook wel een beetje eigenbelang) uitgenodigd voor een zeiltochtje op de Zuiderzee ( met baksie, zonder koeksie) wat………ha, ha…. eindigde in de eerder vermelde zoensessie.
Wim had ondertussen het verhaal gehoord van een jochie, dat erg graag op zee wilde gaan varen en vroeg ons of we daar over wilden gaan zingen. Natuurlijk hebben we dat graag gedaan en gingen we als slot van ons eerste blokje met dat jochie de wijde wereld in.
21.00 tot 21.25 pauze.
Na de pauze was het de beurt aan onze gast Marco den Hollander die met zijn leuke repertoire het publiek lekker mee deed zingen.
Omdat er nog een fotosessie gepland was, werden wij verzocht om met een brede lach voor Peter (de fotograaf) in de aankomsthal te komen poseren. Hierna werd het hoog tijd ons in de feestkleding te gaan hijsen en met een zwalkende bierton, verdwaalde/ angstaanjagende Sinterklaas, dames met rode en met blauwe haren, hoedjes met knipperende lampjes, ronde en lange feestneuzen en andere feestkleding aan het tweede blokje te beginnen. Het publiek was van te voren ook van een feesthoedje, toetertje of slinger voorzien en konden wij vanuit de achterkant van de zaal luid zingend vragen om allemaal de feestmuts op te zetten.
Waarom we bij de eerste binnenkomst weer teruggestuurd werden is mij tot nu toe niet duidelijk maar bij de 2 minuten latere entree ging het wel goed en bleef het een leuke sfeer in de zaal. Omdat we toch nog niet naar huis toe wilden en er een meid haar voeten nog niet goed gewassen had, zijn we weer aan boord gegaan en met een goed gevuld vat bier een stukje weg gezeild.
Daar genoemd vat eigenlijk te snel leeg was, besloten we wat te gaan vissen en konden we onze nog steeds dorstige kelen lessen met een op de bar staand pilsje.
Zoals alle goede zeelieden weten, is het altijd noodzaak het teveel aan alcoholische versnaperingen zo snel mogelijk uit te gaan zweten en zijn we daarom met z’n allen vanuit Harlingen naar Terschelling gaan roeien. Bij aankomst in Harlingen stond Marco den Hollander alweer te wachten die de stemming er weer goed inkreeg en wij samen met de nu in feestkleding gestoken matroosjes en het publiek de door muzikanten en muziekcommissie gecomponeerde feestmedley hebben gezongen.
Na het slotwoord en bloemen van Piet was het de beurt aan Jaap om Wilma en Joan namens het koor nog een extra welverdiend compliment met verrassing te geven, waarbij hijnatuurlijk wel de voor Piet bedoelde zoen van Wilma voor hem wegkaapte.
We hadden er niet op gerekend dat Piet voor de leden van het eerste uur ook nog wat in petto had
en verraste hen dan ook met een certificaat voor 12.5 jaar goed ‘Bestevaer gedrag’.
Leuk en mooi dat hierbij ook Jan en Dirk, die door hun ziekte helaas vanavond niet mee konden zingen, hierbij wel aanwezig waren.
Om nog even na te kunnen praten en dansen was er voor vanavond de Allround Band Midway aanwezig die leuke muziek liet horen. Wel wat jammer, dat er bij het nafeesten matig publiek aanwezig was. De oorzaak hiervoor zal wel vermoeidheid van het feesten zijn geweest…. denk ik.
Samenvattend:
Een leuke, goed geslaagde en perfect georganiseerde jubileum avond die we (laten we hopen) over 12,5 jaar zeker nog een keer over willen doen.
Het optreden stond al geruime tijd in onze agenda vermeld echter, met een verkeerde datum. Maar het werd uiteindelijk vrijdag 27 september13:00 uur. Een mooi tijdstip om thuis eerst nog even van een korte lunch te kunnen genieten. Bij aankomst werden wij opgewacht door personen veelal met opgespelde bloem. In een met ballonnen en vlaggetjes versierde kantine kregen we iets te drinken aangeboden. Zover bij ons bekend was zou ons optreden bedoeld zijn om het jubileum van een paar medewerkers te vieren. We begonnen rond het afgesproken tijdstip met het zingen van ons openingslied, gevolgd door een welkomstwoord van ondergetekende en het “Lang zullen ze leven” voor de al aanwezige jubilarissen. Het bleek echter dat nog niet alle jubilarissen aanwezige waren en daarom werd er een kleine pauze ingelast. Eén van de leidsters deed hierna het openingswoord en vervolgens zongen we nog een keer het “Lang zullen ze leven”. Hierna werden de jubilarissen, na vermelding van de diverse jaren, met een cadeau en leuk woordje van hun begeleidsters in het zonnetje gezet. Het juiste aantal jubilarissen, waaronder ook onze trouwe fan Erik Verschoor, heb ik niet genoteerd maar heeft na al het ”applaus klappen” wel voor een extra laag eelt op onze handen gezorgd. Dit zal bij de muzikanten ook wel het geval met hun vingertoppen geweest zijn.
Na de huldigingen begonnen we het ruisen van de golven te laten horen. Hierna voeren we met het veerbootje van Hardinxveld naar Werkendam. Na de condors boven de Sierra Madre te hebben bewonderd gingen we de Zuiderzee op om opa een oud prentje te laten zien. We besloten het eerste blokje met de Bestevaer 2017 medley. Na een frisdrankje of pilsje begonnen we aan het tweede blokje. Omdat de aanwezige personen tijdens het eerste blokje heel duidelijk hun enthousiasme lieten blijken hebben we ze voor het eerste liedje van dit blokje gevraagd bij ons aan te willen schuiven en mee te willen deinen. Al deinende arriveerden we in Arnemuiden waar door Leen heel fanatiek de klok geluid werd. Sjaak mocht weer weer zeggen waarover we gingen zingen en wat er zo al op zee te beleven valt. Janmaat vond dit ook leuk en kwam hierna “acte de préséance” geven. Als tussendoortje zijn we nog even in ’t roestige anker bij Carolientje aangewipt en bezongen we de woelige baren. We besloten ons optreden samen met “de zeerovers” door het “ay ay yippie yee” te zingen en de goed gevulde polonaise te lopen. Na het slotwoord konden er nog kelen gesmeerd worden. Ik denk dat wij met dit optreden de aanwezige personen een heel fijne en prettige middag hebben kunnen geven. Voor ons zelf kunnen we met veel voldoende hierop terug kijken en dankbaar zijn dat wij dit voor hen hebben mogen doen.
Vandaag waren we voor de derde keer uitgenodigd op het Smartlappenfestival te komen zingen. Bij het opstaan leek het weer redelijk maar niet zo mooi als de voorgaande jaren. Enfin, als echte zeeman niet getreurd en met goede zin in de koetsjes gekropen. Omdat onze Jaap jammer genoeg behoorlijk in de lappen mand zat konden we hem deze keer niet als koetsier van de grote koets inzetten en was het carpoolen geblazen.
De opening van het festival was ook nu weer op de Markt en gepland voor kwart over elf. Als welkom was er voor iedereen een baksie met een koeksie of een stuksie cake beschikbaar. Voor je er echter van kon gaan genieten moest je wel wat geduld hebben en had je zeker wel tien of meer wachtende voor je plus nog eens de nodige zijinstromers. Smaken deed het uiteindelijk daarom des te meer.
Het marktplein werd intussen aardig gevuld met ”vogels van vele pluimages” en kon wethouder Witjes beginnen met haar welkomstbabbel waarna de voorzitter van het feest het woord nam en na het met zijn allen, onder begeleiding van een Alpen blaas orkest, het lied Rosamunde gezongen te hebben de eerst koren hun locaties op gingen zoeken.
Ons eerste optreden stond gepland voor 12.30, locatie “Het wapen” waar we gebruik mochten maken van muziekinstallatie en standaards van ons voorgaand koor het ZMk Sokkenbuurt. Na het openingslied gingen we de “Breeveertien” op waarbij onze gedachten soms teruggingen naar die mooie uurtjes in maneschijn tussen het wuivend riet en een verleidelijke glimlach. Hierna vroegen wij het publiek bij ons aan te schuiven en mee te willen deinen en besloten we ons eerste blokje met aan de oude haven in Rotterdam nog een afzakkertje te nemen waarna Kees en Koos en nog een paar boekbinders aan de slag gingen een gevallen map te restaureren.
De planning voor ons tweede blok was om 14.00 op het AH plein. Onderweg daarheen stond er een uitspanning waar lekkere worsten te koop waren maar er door de worstmeisjes niet op gerekend was dat er zo veel hongerige mensen waren. Gelukkig stond er op het plein nog een kraam waar ook lekkere worst verkocht werd en kon hier de honger worden gestild.
Intussen kwam Pluvius in de lucht en vond hij het nodig de bloemen en de leden van het optredende koor te bewateren. De dames en dirigent van de Sluiszangers hadden hier echter op gerekend en trokken snel hun regenpakken met het zuidwestertje aan. Gelukkig werd het droog voor ons optreden maar werd ons door de podium beheerder verteld dat wij maar 15 minuten konden zingen. We begonnen met een bezoek in café Het roestige anker waarbij Arnaut zijn uiterste best deed het publiek omhoog krijgen maar alleen onze eigen vrouwtjes hierbij fanatiek omhoog kwamen. Na de kroeg uit gegaan te zijn gingen we naar het strand in Havanna waar dat mooie meisje nog steeds stond te wachten en we in de krant moesten lezen dat er een schip vol bier en brandewijn gezonken was. Dit was geen beste boodschap voor ons en zijn toen maar een schip, geladen met rum gaan enteren. Wat de reden ook geweest mag zijn, de tijddruk, kans op regen, of het onverwacht opduiken van een verdwaalde vierdaagse loper met zijn vrouw, zangers en muziek waren in dit blokje niet helemaal op de juiste koers. Het derde en laatste optreden voor vandaag was om 16.30 bij Da Giorgio. Het grootste deel van de bemanning was ruim op tijd op deze locatie aanwezig en kon hier op het terras met een lekker baksie of drankje vooraf naar de Sluiszangers en Bekaant Goed luisteren. De muziekmuisen konden hier de installatie rustig en met voldoende tijd installeren.
Nadat een moeder en een liefje afscheid van hun jongen hadden genomen en er een witte duif als boodschapper voorbijgekomen was zijn we naar Brighton gevaren om bij O’Connel, een borrel te gaan drinken. Dat Macky Magglagelan hier met zijn dronken kop naar beneden kukelde was puur zijn eigen schuld en weerhield ons er absoluut niet van om samen met Jan Maat op het Werkendamse pontje met aan boord veel jonge heren, richting Hardinxveld te gaan.
Na weer op zee terug te zijn werden we toen door de Brandaris naar huis gelokt en mochten we totaal onverwacht als besluit van onze optredens eerst nog met een stel piraten het Ay Ay Yippie Yippie Yee zingen.
Om dat ik vandaag nog een op ander feestje acte de préséance wilde geven heb ik hierna de kuierlatten genomen en met m’n koetsje naar Vuren gegaan. Jammer van het tweede blokje maar de rest ging eigenlijk wel aardig en het weer viel alles mee gelukkig. De toegestane tijdsduur voor een zang blok, inclusief op/afbouw van de geluidsinstallatie had een minuut of tien langer mogen zijn.
Het stond al geruime tijd in de planning maar vandaag was het dan zover. Wij mochten ons weer eens een keer presenteren op het zeemanskoorfestival in Zaltbommel. Bij het wakker worden vanochtend keken we vol spanning naar buiten en zagen dat de weergoden ons, met wind en regen, wakker hadden gemaakt. Maar ja, als rechtgeaarde zeelui lieten wij ons hierdoor toch niet thuis houden en gingen we met goede moed richting Zaltbommel. Het welkomstpunt was restaurant “De Verdraagzaamheid” aan de Waalkade, met prachtig uitzicht op de rivier. Hier stonden broodjes en een bakje koffie, voor ons klaar. Rond elf uur werd het daar al lekker gezellig met zangers en aanhang van de uitgenodigde koren. Ik had mij al een paar keer afgevraagd wie toch die dekknecht was die daar steeds rondliep, tot hij om twaalf uur, als voorzitter van het organisatie comité, de wethouder vroeg het festival officieel te willen openen.
Ons
eerste optreden stond voor kwart voor één in de Gasthuiskapel
gepland. Dit was voor ons, zonder regen en wind en een mooie
akoestiek, een fijn begin van deze dag. We begonnen met ons
openingslied waarin wij het duidelijk maakte dat wij niet Giessendam,
maar Giessenburg, als thuishaven hebben. Maar ja, het maakt ook niet
zoveel uit omdat wij toch bijna allemaal uit de Alblasserwaardse klei
getrokken zijn.
Na
het openingslied begonnen wij te varen waarbij we steeds weer de
glimlach van ons liefje wilden zien. Hierna zongen we over de oude
visser die steeds weer uitvoer om zijn verloren meisje te horen
zingen. Na eerst nog van een vloeibare versnapering in de oude haven
te hebben genoten, werd het eerste blokje beëindigd met het afscheid
nemen van die lieve kleine Paloma.
Het
weer was intussen iets opgeknapt en Pluvius liet zijn gulp, op zo nu
en dan een paar spatjes na, aardig gesloten. Om half drie begonnen
we, stipt op tijd, in de tent op de markt aan ons tweede blok. Na
eerst weer het openingslied te laten horen zijn we de kroeg “Het
roestige anker” in gedoken, alwaar Carolientje weer lekker met ons
proostte en Arnaut z’n uiterste best deed het publiek, het “Hela
Hola”, mee te laten zingen.
Na
dit kroegbezoek gingen we op het strand van Havana op zoek naar een
eenzaam meisje, waarna we in de krant lazen dat er een schip, beladen
met drank, was gezonken. Toen hebben we maar van schrik, de bark
“Santa Fé” vol met rum, gekaapt. Tot slot van dit blokje zijn we
nog even bij die oude man op z’n bootje, een visje met een glaasje
wijn weg gaan spoelen.
Om
kwart over vier stonden we in de tent in de Waterstraat opgesteld
voor ons laatste blokje. We begonnen hier met het publiek te vragen
of ze wilden aanschuiven en te willen meedeinen.
Omdat
dit best aardig werd gedaan, mocht Sjaak aangeven te gaan zingen over
wat er allemaal op zee te beleven viel.
Omdat
het ons in “Het roestige anker” de vorige keer best bevallen was,
zijn we daar nog even terug geweest en hebben we daarna de
waluitspattingen van Bolle Dries bezongen. Dit werd weer gevolgd met
een bezoek aan de kroeg van O’Connel en hier sloten wij ons
optreden af.
We
maakten aan een ieder duidelijk dat Jan Maat, in een café of aan
boord, altijd met z’n liefje in gedachten zal blijven zingen. Om
tien over half vijf was het, jammer genoeg, voor ons het einde van
onze optredens.
Ik
vindt dat wij ons vandaag als “Bestevaer” prima gepresenteerd
hebben. We waren, voor zover mij bekend, misschien wel een koor met
het minst aantal zangers maar ZEKER NIET met de minst enthousiaste
zangers. Tevens werden we door Wilma, Ilse en Arnaut, weer hartstikke
goed begeleidt.
De
organisatie van het festival verdient een dikke pluim. Alles was,
zonder meer, prima geregeld. De aanwezigheid van muziekinstallaties
en muziekstandaards maak je niet veel mee. De ontvangst met koffie en
broodjes was prima en het tijdig aangeven van het einde van de
optreedtijd was toch ook wel een pluspunt.
Als
volmatroos waren er zes en, als lichtmatroos waren er zeven zangers
aanwezig,wat dus een totale bezetting van slechts dertien zangers
opgeleverd heeft. Deze “diehards” hebben vandaag wel hun beste
beentje voor gezet en “Bestevaer” zo goed als mogelijk, laten
horen. Misschien wordt het tijd de aanduiding ZeemansKOOR te gaan
wijzigen in ZeemansKOORTJE, of er in plaats van ZeeMANSkoor, er een
ZeeLIEDENkoor van te gaan maken. Dit opent dan de mogelijkheid dat er
ook dames lid van ons koor kunnen worden en dat daarmee, de bemanning
van “Bestevaer” groter kan worden. Met ook als gunstig bijeffect
dat hierdoor de frekwenties van de stemmen omhoog gaat.
Het
publiek bestond grotendeels uit zangers van de aanwezige koren met
hun aanhang en hierdoor werd er gezellig meegezongen. De reacties die
ik gehoord heb op onze optredens, waren best wel positief maar soms
ook een beetje verbaasd, omdat wij zonder dirigent optraden. Ook
kreeg ik nog van een paar mij totaal onbekende dames, een compliment
op onze kleding, waarbij het koordje als heel speciaal werd genoemd.
Wel
heb ik spijtig genoeg, een paar van de meestal wel aanwezige
partners, gemist. Misschien toch thuis gebleven voor de regen? Zij
hebben in ieder geval de diverse marktkramen, met leuke kleding en
andere artikelen gemist. Wij, “Bestevaer” koor, kunnen met trots
op deze dag terugzien. Het was leuk en goed.
